2015 yılından bu yana, küresel yoksulluk azaltma hızı zaten yavaşlamıştı ve COVID-19 pandemisinin etkileri, 30 yıllık sürekli ilerlemenin tersine çevrilerek, aşırı yoksulluk içinde yaşayan insan sayısını bir kuşak boyunca artırdı. Pandemiden toparlanma yavaş ve eşitsiz oldu çünkü dünya şu anda birden fazla jeopolitik, sosyoekonomik ve iklimsel riskle karşı karşıya.
Mevcut eğilimlere göre, 2030'da 2015 yılına göre aşırı yoksulluk içinde yaşayan 575 milyon insan (dünya nüfusunun neredeyse %7'si) hala var olacak, ki bu 2015 yılında 800 milyon (veya %10,8) ikenydi. Aşırı yoksulluğu ortadan kaldırmak, özellikle Sahra Altı Afrika ve çatışma etkilenen bölgelerde çok zor olacaktır. COVID-19 sırasında sosyal korumanın genişlemesine rağmen, küresel olarak 4 milyardan fazla insan tamamen korumasız kalmaya devam ediyor. Yoksulluğu sona erdirmeye yönelik merkezi taahhüdü yerine getirmek için iş fırsatlarını artırmak ve en dışlanmış kesimlere sosyal hizmetleri genişletmek için eylem ve yatırımın artması hayati öneme sahiptir.
2015 yılından bu yana, açlık ve gıda güvencesizliği ile karşı karşıya olan insan sayısı artmaktadır; pandemi, çatışma, iklim değişikliği ve artan eşitsizlikler bu durumu daha da kötüleştirmektedir. 2015 yılında, 589 milyon insan açlıkla karşı karşıyaydı ve 2021 yılına gelindiğinde bu sayı 768 milyona yükselmişti.
Projeksiyonlar, 2030 yılına gelindiğinde yaklaşık olarak 670 milyon insanın hala açlıkla mücadele edeceğini göstermektedir - dünya nüfusunun %8'i, 2015 yılındaki durumla aynı. Küresel çabaların rağmen, çok sayıda çocuk hala yetersiz beslenmeye maruz kalmaktadır ve boy kısırlığın yıllık azalma oranının küresel hedefe ulaşmak için 2.2 kat artırılması gerekmektedir. 2030 yılında sıfır açlık hedefine ulaşmak için gıda sistemlerini dönüştürmek, gıda güvenliğini sağlamak ve sürdürülebilir tarım uygulamalarına yatırım yapmak için hemen ve yoğunlaştırılmış çabalar gerekmektedir.
Pandemi ve diğer devam eden krizler, Sürdürülebilir Kalkınma Hedefi 3'ü (SDG3) gerçekleme konusundaki ilerlemeyi engelliyor, mevcut sağlık eşitsizliklerini kötüleştiriyor ve evrensel sağlık hizmetine doğru ilerlemeyi tehdit ediyor. Sonuç olarak, 2022 itibarıyla tüberküloz ve sıtma açısından 68 milyon çocuğun aşısız veya eksik olduğu bilinmektedir.
Bu özellikle düşük ve orta gelirli ülkelerde zorlayıcı olmuştur, çünkü sağlık sistemleri pandemi öncesinde zaten yetersiz kaynaklandırılmıştı. Pandemi aynı zamanda gelecekteki pandemilere karşı önlem almak ve yanıtlamak için daha güçlü küresel sağlık güvenliği sistemlerine olan ihtiyacı da vurgulamıştır. Bu aksaklıkları aşmak ve sağlık hizmeti sunumundaki uzun vadeli eksikliklerle başa çıkmak, sağlık sistemlerini acil olarak güçlendirmeyi gerektiriyor.
COVID-19 pandemisi öncesinde dünya zaten eğitim hedeflerini gerçekleştirmekten sapmıştı. Ek önlemler alınmazsa, 2030'a kadar sadece altı ülkeden biri SDG4'ü karşılayacak ve kaliteli eğitime evrensel erişimi sağlayacaktır.
Tahmini olarak 84 milyon çocuk ve genç hala okula gidemeyecek ve yaklaşık 300 milyon öğrenci hayatta başarılı olmaları için gereken temel sayı ve okuma yazma becerilerine sahip olmayacak. SDG4'ü gerçekleştirmek için, eğitim sistemleri yeniden tasarlanmalı ve eğitim finansmanı ulusal yatırım önceliği haline gelmelidir.
Dünya, 2030'a kadar cinsiyet eşitliğini gerçekleştirme yolunda ilerlemiyor. Küresel düzeyde, 18 göstergenin hiçbiri hedefleri "karşılayan veya neredeyse karşılayan" durumda değil ve sadece bir tanesi "hedefe yakın" olarak kabul ediliyor. Mevcut ilerleme hızıyla, ayrımcı yasaları kaldırmak ve yasal korumadaki uçurumları kapatmak için tahmini olarak 286 yıl, kadınların iş yerinde güç ve liderlik pozisyonlarında eşit temsil edilmesi için 140 yıl, ulusal parlamentolarda eşit temsilin sağlanması için ise 47 yıl gerekeceği tahmin edilmektedir.
Küresel düzeyde yaşanan krizler, sağlık hizmetlerine, eğitime ve ekonomik fırsatlara eşitsiz erişim gibi mevcut cinsiyet eşitsizliklerini vurgulamış ve kötüleştirmiştir. SDG4'ün gerçekleştirilmesinde sistemsel engelleri kaldırmak için politik liderlik ve kapsamlı bir dizi politika reformuna ihtiyaç vardır.
Milyarlarca insan, temel su, sanitasyon ve hijyen hizmetlerinin sunulmasındaki iyilemelere rağmen hala güvenli suya, sanitasyona ve hijyene erişememektedir. Dünya genelinde su kıtlığı birçok bölgede artan bir sorun olup, çatışmalar ve iklim değişikliği bu sorunu daha da kötüleştirmektedir. Ayrıca, su kirliliği birçok ülkede hem insan sağlığını hem de çevreyi etkileyen önemli bir sorundur.
2030'a kadar evrensel kapsamı başarmak için mevcut küresel ilerleme hızlarını içme suyu için 6 kat, sanitasyon için 5 kat ve hijyen için 8 kat artırma gereklidir. Altyapı yatırımlarını artırmak, sektörler arası koordinasyonu geliştirmek ve iklim değişikliği ile başa çıkmak, SDG6'yı yoluna koymak için kilit öneme sahiptir.
Dünya genelinde elektriğe ve temiz pişirme yakıtlarına erişim birçok bölgede iyileşmiştir, ancak 675 milyon insan hala elektrik şebekelerine bağlı değil ve 2.3 milyar insan hala güvensiz ve kirletici yakıtlarla pişirme yapıyor. Ukrayna'daki savaş ve küresel ekonomik belirsizlik, enerji fiyatlarında önemli dalgalanmalara neden olmaya devam ediyor ve bazı ülkeleri yenilenebilir enerjiye yatırım yapmaya teşvik ederken, diğerlerini kömür kullanımını artırmaya yönlendiriyor, bu da yeşil geçişi riske atıyor.
Mevcut hız devam ederse, 2030'a kadar yaklaşık 660 milyon insan hala elektriğe erişim sağlayamayacak ve yaklaşık 2 milyar insan temiz olmayan yakıtlar ve teknolojilerle pişirme yapmaya devam edecek. 2030'a kadar herkesin enerjiye erişimini sağlamak için elektrifikasyonu hızlandırmalı, yenilenebilir enerji kaynaklarına yatırımları artırmalı ve elektrik şebekelerini iyileştirmek için yatırım yapmalıyız.
SDG8'i gerçekleme yolundaki ilerleme zorlu oldu ve dünya çoğu hedefe ulaşmaktan uzak. COVID-19'un kalıcı etkileri, yaşam maliyeti krizleri, ticaret gerilimleri, belirsiz para politikaları, gelişmekte olan ülkelerde artan borçlar ve Ukrayna'daki savaş, küresel ekonomik büyümeyi ciddi şekilde geri atabilir. Bu krizler bir araya geldiğinde, küresel ekonomiyi ciddi bir tehdit altına alıyorlar.
Küresel gerçek GSYİH kişi başına tahminlere göre 2023 yılında yavaşlayacak, bu sadece istihdam ve geliri değil, aynı zamanda kadınlar için adil ücret ve gençler için düşünceli iş imkanlarını da riske atıyor. SDG8'i gerçekleştirmek, yükselen borçlarla, ekonomik belirsizliklerle ve ticaret gerilimleriyle başa çıkmak ve gençler için adil ücreti ve düşünceli iş imkanlarını teşvik etmek için ahlaki açıdan iflas etmiş finansal sistemimizi toptan yeniden şekillendirmeyi gerektirir.
Üretim endüstrisinin COVID-19'dan toparlanması eksik ve eşitsiz bir şekilde devam ediyor: bazı yüksek gelirli bölgeler 2022'de kişi başına düşen üretim katma değeri rekor seviyelere ulaşırken, LDC'lerdeki seviyeler 2015 baz çizgisinden pek fazla yüksek değildi.
Pandeminin ardından veriler, yüksek teknoloji endüstrilerinin daha hızlı toparlandığını ve daha dirençli olduğunu gösteriyor, bu da tüm ülkelerin yararına olan bir şekilde inovasyonu ve teknoloji transferini teşvik etme ihtiyacını göstermektedir. 2030'a kadar 9. Hedefi başarmak için LDC'leri desteklemek, ileri teknolojilere yatırım yapmak, karbon emisyonlarını azaltmak ve küresel mobil genişbant erişimini artırmak önemlidir.
Pandemiden önce, ülkelerin çoğunda nüfusun alt %40'ının gelirleri ulusal ortalamadan daha hızlı arttı. Pandeminin etkileri ve dünya farklı bölgelerinde eşitsiz toparlanmalar, bu eğilimi tersine çevirme tehlikesi yaratıyor ve küresel eşitsizliği daha da kötüleştiriyor.
Çatışmalardan ve ekonomik zorluklardan kaçmak zorunda kalan insanların sayısı rekor seviyelere ulaşıyor. 2022'nin ortasına gelindiğinde, dünya genelinde her 251 kişiden biri mülteciydi, tarihte kaydedilen en yüksek orandı. SDG 10'u başarmak, ücret eşitsizliği ve kaynaklara erişim sorunlarının kök nedenlerini ele almak için hem ülkeler içi hem de ülkeler arası eşitsizliği ele almak için koordineli çabalar gerektirir.
Pandemi, büyük göç hareketlerini de içeren göç desenlerinde önemli değişikliklere yol açtı, özellikle kent alanlarına gelen ve ayrılan insanların sayısında büyük artışlar yaşandı. Ayrıca, iklim değişikliği ve çatışmaların şehirler üzerinde orantısız etkilere sahip olma eğiliminde olduğunu göz önüne alırız.
Bu faktörler, sürdürülebilir şehirler hedefini gerçekleştikten oldukça uzak olduğumuzu göstermektedir. Birçok gelişmekte olan ülkede gecekondu nüfusu artmış ve 2030'a kadar herkes için yeterli konut hedefini tehlikeye atmıştır. 2015 yılından bu yana, ulusal felaket risk azaltma stratejilerine sahip ülke sayısı iki katından fazla artmıştır. SDG 11'i gerçekleştirmek için çabalar, kentsel gelişim planlaması kapasitelerini güçlendirmeye, toplu taşıma erişimini artırmaya ve atık yönetimini geliştirmeye odaklanmalıdır.
Dünya, kişi başına gıda israfını 2030'a kadar yarıya indirme çabasında ciddi bir sapma yaşıyor. COVID-19 pandemisi, tüketim ve üretim desenlerine önemli etkilerde bulundu, küresel tedarik zincirlerinin aksamasına ve tüketici davranışlarında değişikliklere neden oldu.
Sorumlu tüketim ve üretim, pandemiden toparlanmanın ayrılmaz bir parçası olmalıdır. Ancak küresel ekonomi, aynı zamanda ekonomik büyümeyi kaynak kullanımından ayırmayı hızlandırmalıdır, kaynakların sosyo-ekonomik faydalarını maksimize ederken olumsuz etkilerini minimize eder. SDG döneminin başından bu yana şirket sürdürülebilirliği raporlama sayısı üç kat arttı, ancak özel sektörün SDG'lere katkı sağlayan faaliyetler üzerindeki raporlamayı önemli ölçüde iyileştirmesi gerekecektir. SDG12'yi yerine getirmek için, sürdürülebilir uygulamalara geçişi destekleyen politikaların uygulanması hayati önem taşır ve ekonomik büyümeyi kaynak kullanımından ayırmak gerekmektedir.
Dünya, iklim felaketinin eşiğinde ve krizi ele alma için mevcut eylemler ve planlar yetersizdir. Şu an ve bu on yıl içinde sera gazı emisyonlarını tüm sektörlerde derinlemesine ve hızla azaltmak için şimdi başlayacak dönüşümsel eylem olmadan, 1.5°C hedefi tehlikede olacak ve bu da 3 milyardan fazla insanın hayatını riske atacaktır.
Eylemsizlik, artan sıcak dalgaları, kuraklıkları, selleri, orman yangınlarını, deniz seviyesi yükselmesini ve kıtlıkları beraberinde getirecektir. Emisyonlar zaten azalmaya başlamalı ve 2030'a kadar neredeyse yarı yarıya azaltılmalıdır - yalnızca yedi yıl sonra. 2030'a kadar iklim değişikliği ve etkileriyle mücadele etmek için Paris Anlaşması kapsamındaki azaltma ve adaptasyon çabalarını karşılamak için acil ve dönüşümsel bir eyleme ihtiyaç vardır.
Deniz sağlığındaki yıkıcı eğilimler azalmış değil. Dünyanın en büyük ekosistemi olan okyanus, artan asitlenme, ötrofikasyon, azalan balık stokları ve artan plastik kirliliği ile tehdit altında olmaya devam ediyor.
Yıllar içinde deniz koruma alanlarını genişletme ve yasa dışı, bildirilmemiş ve düzensiz avcılıkla mücadele konusunda bazı ilerlemeler kaydedilmiş olsa da, daha fazla kararlı çaba ve hızlanma acil olarak gerekmektedir. SDG14'e doğru ilerlemeyi sürdürmek için acil ve koordine küresel eyleme ihtiyaç vardır.
Dünya, iklim değişikliği, kirlilik ve biyolojik çeşitlilik kaybının üçlü bir gezegen krizi ile karşı karşıya. Orman kaybı, toprak bozulması ve türlerin yok olma eğilimi kötüleşiyor, bu da gezegenin ve insanların sağlığına ciddi bir tehdit oluşturuyor.
15. Hedef, doğal çevremizle ilişkimizde dramatik bir değişiklik olmadan karşılanmayacaktır.
Dünya genelinde devam eden ve yeni şiddetli çatışmalar, dünya barışına ve SDG 16'nın gerçekleştirilmesine yönelik küresel bir yolu sekteye uğratıyor. İnsanlığın dörtte biri çatışma etkilenen bölgelerde yaşıyor ve 2022 Mayıs itibariyle dünya genelinde rekor düzeyde 100 milyon insan zorla yerinden edilmişti - on yıl önceki sayının iki katından fazlası.
Vatandaşlar ayrıca adalet, temel hizmetlere ve yasal güvencelere erişimde zorluklarla karşılaşıyorlar ve genellikle etkisiz kurumlar nedeniyle yetersiz temsil ediliyorlar. Dahası, yapısal haksızlıklar, eşitsizlikler ve ortaya çıkan insan hakları sorunları, barışçıl ve kapsayıcı toplumları daha da uzak bir hale getiriyor. 2030'a kadar SDG16'yı karşılamak için güveni geri kazanmak ve tüm bireyler için adaleti sağlama ve sürdürülebilir kalkınmayı teşvik etme yeteneklerini güçlendirmek için eyleme ihtiyaç vardır.
SDG17'yi gerçekleştirme yolundaki ilerleme karmaşık bir hal almıştır. Bir yandan, kalkınma yardımı, göçmen gönderileri akışları ve teknoloji erişimi gibi alanlarda bazı ilerlemeler kaydedilmiştir.
Bununla birlikte, kalkınma için finansman hala özellikle düşük gelirli ülkelerde büyük bir zorluk olarak kalmaktadır. Ayrıca, bazı dünya bölgelerindeki jeopolitik gerilimler ve milliyetçiliğin yükselmesi, uluslararası işbirliği ve koordinasyonun sağlanmasını daha zor hale getirmiştir. Birçok gelişmekte olan ülke, rekor enflasyonla, yükselen faiz oranları ve yaklaşan borç yükleriyle mücadele etmekte, rekabet eden önceliklerle ve sınırlı mali alanla karşı karşıya kalmaktadır. Gelişmekte olan ülkelerin SDG uygulamasını hızlandırmak için gerekli finansman ve teknolojiye erişimlerini sağlamak için büyük bir eşgüdüm içinde hareketlenmeye ihtiyaç vardır.
Since 2015, global poverty reduction was already slowing down and the impacts of the COVID-19 pandemic reversed three decades of steady progress with the number of people living in extreme poverty increasing for the first time in a generation. Recovery from the pandemic has been slow and uneven as the world is presently facing multiple geopolitical, socioeconomic, and climatic risks.
Given current trends, 575 million people (nearly 7% of the world’s population) will still be living in extreme poverty in 2030 compared to 800 million in 2015 (or 10.8%). Eradicating extreme poverty will be particularly difficult in sub-Saharan Africa and conflict-affected areas. Despite the expansion of social protection during COVID-19, over 4 billion people globally remain entirely unprotected. A surge in action and investment to enhance job opportunities and extend social services to the most excluded is crucial to delivering on the central commitment to ending poverty.
The number of people facing hunger and food insecurity has been on the rise since 2015, with the pandemic, conflict climate change and growing inequalities exacerbating the situation. In 2015, 589 million people were experiencing hunger, and by 2021, that number had risen to 768 million.
Projections show that by 2030, approximately 670 million people will still be facing hunger – 8% of the world’s population, the same as in 2015. Despite global efforts, too many children continue suffering from malnutrition and the current annual rate of reduction in stunting must increase by 2.2 times to meet the global target. To achieve zero hunger by 2030, immediate and intensified efforts are required to transform food systems, ensure food security and invest in sustainable agricultural practices.
The pandemic and other ongoing crises are hindering progress in achieving SDG3, exacerbating existing health inequalities and threatening progress towards universal health coverage. As a result, 68 million children are known to be un- or under-vaccinated as of 2022 from TB and malaria increased.
This has been particularly challenging in low- and middle-income countries, where health systems were already under-resourced before the pandemic. The pandemic has also highlighted the need for stronger global health security systems to prevent and respond to future pandemics. Overcoming these setbacks and dealing with longstanding shortcomings in health-care provision requires an urgent strengthening of health systems.
Even before the COVID-19 pandemic, the world was already off-track to achieve its education targets. If no additional measures are taken, only one in six countries will meet SDG4 and achieve universal access to quality education by 2030.
An estimated 84 million children and young people will still be out of school and an estimated 300 million student will still not have the basic numeracy and literacy skills they need to succeed in life. To deliver SDG4, education systems must be re-imagined, and education financing must become a priority national investment.
The world is not on track to achieve gender equality by 2030. At the global level, none of the 18 indicators “met or almost met” the targets and only one is “close to target”. At the current rate of progress, it is estimated that it will take up to 286 years to close gaps in leg al protection and remove discriminatory laws, 140 years for women to be represented equally in positions of power and leadership in the workplace, and 47 years to achieve equal representation in national parliaments.
Cascading global crises have highlighted and exacerbated existing gender inequalities, such as unequal access to healthcare, education, and economic opportunities. Political leadership and a comprehensive set of policy reforms are needed to dismantle systemic barriers to the achievement of SDG4.
Billions of people still lack access to safe water, sanitation, and hygiene, despite improvement in the provision of these basic services. Water scarcity is a growing problem in many parts of the world, and conflicts and climate change are exacerbating the issue. In addition, water pollution is a significant challenge which affects both human health and the environment in many countries.
Achieving universal coverage by 2030 will require a 6-fold increase in current global rates of progress on drinking water, a 5-fold increase for sanitation, and an 8-fold increase for hygiene. Boosting infrastructure investment, improving cross-sectoral coordination, and addressing climate change is key to getting SDG6 back on track.
Access to electricity and clean cooking fuels has improved in many parts of the world, but 675 million people are yet to be connected to the grids and 2.3 billion are still cooking with unsafe and polluting fuels. The war in Ukraine and global economic uncertainty continue to cause significant volatility in energy prices, leading some countries to raise investments in renewables and others to increase reliance on coal, putting the green transition at risk.
If the current pace continues, about 660 million people will still lack access to electricity and close to 2 billion people will continue to rely on polluting fuels and technologies for cooking by 2030. To ensure access to energy for all by 2030, we must accelerate electrification, increase investments in renewable energy sources and invest in improving electricity grids.
Progress towards achieving SDG8 has been challenging and the world is far from reaching most of the targets. The lingering effects of COVID-19, cost-of-living crises, trade tensions, uncertain monetary policy paths, rising debts in developing countries, and the war in Ukraine can each significantly set back global economic growth. Combined, these crises are placing the global economy under a serious threat.
Global real GDP per capita is forecast to slow down in 2023, putting at risk not just employment and income but also advances in equitable pay for women and decent work for young people. Achieving SDG8 will require a wholesale reform of our morally bankrupt financial system in order to tackle rising debts, economic uncertainties and trade tensions, while promoting equitable pay and decent work for young people.
The manufacturing industry’s recovery from COVID-19 remains incomplete and uneven: some high-income regions achieved record-high manufacturing value added per capita in 2022 but levels in LDCs were not much higher than the 2015 baseline.
In the aftermath of the pandemic, data show that higher-technology industries recovered faster and proved to be more resilient, pointing to the need to promote innovation and technology transfer in a way that benefits all countries. To achieve Goal 9 by 2030 it is essential to support LDCs, invest in advanced technologies, lower carbon emissions, and increase global mobile broadband access.
Before the pandemic, the incomes of the bottom 40% of the population grew faster than the national average in a majority of countries. The impacts of the pandemic and uneven recoveries in different regions of the world threaten to reverse that trend and further worsen global inequality.
Record numbers are being forced to flee conflicts and economic hardship. By mid-2022, one in 251 people worldwide was a refugee, the highest proportion ever documented. Achieving SDG 10 requires concerted efforts to address the root causes of wage disparities and access to resources both within- and between-country inequality.
The pandemic has caused major shifts in migration patterns, including huge movements of people in and out of urban areas. Furthermore, climate change and conflicts tend to have disproportionate impacts on cities.
These factors mean that the world is far from achieving the goal of sustainable cities. In many developing countries, slum populations have been growing, putting at risk the target of adequate housing for all by 2030. Since 2015, the number of countries with national disaster risk reduction strategies has more than doubled. To achieve SDG 11, efforts must focus on strengthening capacities for planning for urban development, improving access to public transportation and enhancing waste management.
The world is seriously off track in its effort to halve per-capita food waste and losses by 2030.The COVID-19 pandemic has had significant impacts on consumption and production patterns, with disruptions to global supply chains and changes in consumer behaviour.
Responsible consumption and production must be an integral part of the recovery from the pandemic. But the global economy also needs to speed up the decoupling of economic growth from resource use by maximizing the socio-economic benefits of resources while minimizing their negative impacts. Reporting on corporate sustainability has tripled since the beginning of the SDG period, but the private sector will need to significantly improve reporting on activities that contribute to the SDGs. To deliver SDG12, it is crucial to implement policies that support the shift to sustainable practices and decouple economic growth from resource use.
The world is on the brink of a climate catastrophe and current actions and plans to address the crisis are insufficient. Without transformative action starting now and within this decade to reduce greenhouse gas emissions deeply and rapidly in all sectors, the 1.5°C target will be at risk and with it the lives of more than 3 billion people.
Failure to act leads to intensifying heatwaves, droughts, flooding, wildfires, sea-level rise, and famines. Emissions should already be decreasing now and will need to be cut almost by half by 2030 - a mere seven years from now. To combat climate change and its impacts by 2030, urgent and transformative action is needed to meet the commitments under the Paris Agreement across mitigation and adaptation efforts.
Destructive trends in ocean health have not abated. The ocean, the world’s largest ecosystem, continues to be endangered by rising acidification, eutrophication, declining fish stocks and mounting plastic pollution.
While there has been some progress in expanding marine protected areas and combatting illegal, unreported and unregulated fishing over the years, more concerted efforts and acceleration are urgently needed. Urgent and coordinated global action is needed to continue to advance towards SDG14.
The world is facing a triple planetary crisis of climate change, pollution and biodiversity loss. The trend in forest loss, land degradation and the extinction of species is becoming worse, posing a severe threat to the health of the planet and people.
Goal 15 will not be met without a dramatic shift in our relationship with our natural environment.
Ongoing and new violent conflicts around the world are derailing a global path to peace and achievement of SDG 16. Onequarter of humanity lives in conflict-affected areas and as of May 2022, a record 100 million people had been forcibly displaced worldwide--more than double the number a decade ago.
Citizens also face challenges accessing justice, basic services/legal guarantees and are generally underrepresented due to ineffective institutions. Moreover, structural injustices, inequalities and emerging human rights challenges are putting peaceful and inclusive societies further out of reach. To meet SDG16 by 2030, action is needed to restore trust and to strengthen the capacity of institutions to secure justice for all and facilitate transitions to drive sustainable development.
Progress towards achieving SDG17 has been mixed. On the one hand, there have been some advances in areas such as development aid, remittances flows, and access to technology. However, funding for development remains a major challenge, particularly in lowincome countries.
Additionally, geopolitical tensions and the rise of nationalism in some parts of the world have made it more difficult to achieve international cooperation and coordination. Many developing countries are battling record inflation, rising interest rates and looming debt burdens, competing priorities, and limited fiscal space. A major surge in concerted action is needed to ensure developing countries have access to the financing and technologies needed to accelerate SDG implementation.
